اولویت بندی عوامل مؤثر بر توانمندسازی کارکنان با استفاده از روش تحلیل فرایند شبکه anp(مطالعه موردی معاونت درمان دانشگاه علوم پزشکی تهران)

ازآنجا که تعداد و ترکیب عوامل مؤثر بر توانمند­سازی نیروی انسانی در سازمان­های مختلف به دلیل اختلاف در ویژگی­های محیط داخلی و خارجی متفاوت است؛ بنابراین این پژوهش با هدف اولویت بندی عوامل مؤثر بر توانمندسازی نیروی انسانی از دیدگاه مدیران و کارشناسان معاونت درمان «دانشگاه علوم پزشکی تهران» اجرا شد تا ضمن فراهم کردن مبنایی برای تصمیم های مدیران منابع انسانی در زمینه برنامه ریزی و نگهداری نیروی انسانی، موجب کاهش هزینه­های ناشی از ترک خدمت کارکنان شود. مطالعه توصیفی حاضر به صورت مقطعی در نیمه دوم سال 1393 انجام گرفت. مدیران و کارشناسان معاونت درمان «دانشگاه علوم پزشکی تهران» جامعه آماری پژوهش را تشکیل می دادند. در این پژوهش از مدل سه عاملی «کانگرو کانانگو» برای بررسی و تحلیل استفاده شد. ابزار گردآوری داده­ها، پرسشنامه پژوهشگر ساخته ای بود که روایی آن به صورت محتوایی تأیید و برای بررسی پایایی از شاخص نرخ سازگاری استفاده شد. هر سه بخش دارای پایایی لازم بودند؛ بنابراین کل الگو نیز سازگار خواهد بود. برای بررسی و تحلیل داده­ها از آمار توصیفی استفاده شد. ابتدا نوع توزیع داده­ها تعیین شد؛ سپس با استفاده از روش فرآیند تحلیل شبکه ای anp سنجش صورت گرفت. رعایت عوامل مربوط به راهبردهای مدیریتی سازمان با وزن 73 درصد مهم ترین دسته از عوامل مؤثر بر بهره وری نیروی انسانی شناخته شد. متغیر شرایط سازمانی در رده دوم و منابع خود کارآمدی در رده سوم اهمیت قرار داشتند.برنامه ریزی آموزشی طبق نیاز، ایجاد جوّ صمیمیت و رفاقت میان کارکنان، برقراری یک نظام ارزیابی عملکرد سازمان یافته در اداره، اصلاح نظام های استخدامی و ساختارهای تشکیلاتی، تفویض اختیار به مدیران سطوح میانی و سرپرستی برای تصمیم گیری، غنی سازی شغلی، اجرای برنامه­های تشویقی می تواند در افزایش توانمندسازی نیروی انسانی و درنتیجه ارتقای نظام سلامت معاونت درمان مؤثر باشد.